Czym jest ERG?

ERG, czyli elektroretinografia, jest metodą mierzenia aktywnej odpowiedzi komórek siatkówki na błysk światła. Innymi słowy służy do oceny funkcji siatkówki, a w szczególności czopków i pręcików. Dzięki temu badaniu możemy obiektywnie ocenić, czy ich działanie jest zaburzone, czy też nie.

JAKIE SĄ WSKAZANIA DO WYKONANIA ERG?

Rutynowe badanie czynności siatkówki przed wykonaniem operacji usunięcia zaćmy.

Gdy pies lub kot nie widzi... a my nie widzimy dlaczego:

1. diagnozowanie chorób siatkówki, w przebiegu których na początku zaburzenia oftalmologiczne nie są widoczne:
   • dysplazja siatkówki (wczesne etapy)
   • ślepota dzienna (hemeralopia) – u Alaskan malamutów i krótkowłosych wyżłów niemieckich
   • wrodzona niepogłębiająca się ślepota nocna (CSNB) – u psów i koni
   • nagłe nabyte zwyrodnienie siatkówki (SARD)
2. diagnozowanie między siatkówkowymi a zasiatkówkowymi przyczynami ślepoty
3. wczesne diagnozowanie retinopatii – początkowe formy postępującej atrofii siatkówki (PRA) czy dysplazji pręcików i czopków (rcd) występujących u różnych ras np. u:
   • seterów irlandzkich
   • owczarków collie
   • psów rasy elkhound norweski
   • sznaucerów miniaturowych
   • cocker spanieli
   • amerykańskich i angielskich labrador retrieverów
   • pudli

JAKIE SĄ ZALETY PRZEPROWADZENIA BADANIA ERG?

ERG jest bardzo przydatnym badaniem dla właścicieli zwierząt z zaćmą. Standardem w Europie i Stanach jest wykonanie tego badania przed operacją usunięcia zmienionej soczewki. U wielu psów zaćmie towarzyszy dystrofia siatkówki, tak więc nawet jeśli zostanie przeprowadzony zabieg, to nie przywróci on wzroku pacjentowi.

Nieprzezierność soczewki sprawia, że tylko badaniem ERG możemy sprawdzić, czy funkcje siatkówki są zachowane. Dla wielu hodowców jest to doskonałe badanie przesiewowe pod kątem dziedzicznych chorób siatkówki. Badanie to można wykonać już w wieku kilku miesięcy, zanim zwierzę zostanie przeznaczone do rozrodu. Hodowca może w ten sposób zapobiec przekazywaniu choroby. (tab.)

JAK PRZEPROWADZAMY BADANIE?

Pacjent jest wprowadzany w pełne znieczulenie na ok. 15min (krótki protokół – „tak/nie”) lub 45min (długi protokół). Zostaje ułożony na stole i podłączony do aparatu. Dwie elektrody są umieszczane podskórnie, zaś trzecia w formie soczewki nakładana jest na rogówkę. Wcześniej rozszerza się źrenicę oraz znieczula oko kroplami.

Badanie przeprowadza się w ciemności, aby wykluczyć wpływ dziennego światła i wzmocnić odpowiedź poszczególnych komórek siatkówki na określone bodźce świetlne.

CO ROBI ELEKTRODA?

Elektroda mierzy elektryczną aktywność siatkówki, która powstaje jako odpowiedź na określony bodziec świetlny. Aparat przedstawia to w formie wykresu, gdzie wartość odebranego sygnału określona jest w czasie i wysokości fali. (ryc. 1)

Porównując otrzymane wykresy możemy określić, w jakim stanie jest siatkówka i jej poszczególne elementy. Wykres przedstawiony poniżej ukazuje sytuację, gdzie funkcja siatkówki jest zachowana tylko w minimalnym stopniu (porównanie z ryc. 2)

CZY TO BOLI?

NIE. Elektroda, którą umieszczamy na rogówce, jest formą soczewki kontaktowej – takiej, jak u ludzi. Dodatkowo powierzchnia oka jest znieczulona lekiem podanym przed badaniem.

WYNIK BADANIA

Analizę przeprowadzi lek. wet. Natalia Kucharczyk, która odbyła szkolenie z tego zakresu pod kierunkiem prof. Ron’a Ofry’ego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis (UC Davis School of Veterinary Medicine) oraz na szkoleniu prowadzonym przez dr Serge’a Rosolena i dr Philipe’a Durieux w Dublinie podczas kongresu EVO 2010 (European Veterinary Ophthalmology).